GRAWITACJA UJEMNA (odcinek dziewiąty)

Cała trójka, która po nagłym zmaterializowaniu się kota Dredka zamieniła się w czwórkę, była już po śniadaniu. Gdy tylko przeszli z kuchni do pokoju, rozsiedli się wygodnie, Borek zapytał:
- No, i co teraz?
- Teraz trzeba sprawdzić, czy wszystko nam zadziałało. Jak uprzedzałam, szanse są niewielkie, taki numer ze zdjęciem bardzo rzadko wychodzi. Tak więc co złego, to nie ja.
- Jak to sprawdzić? Zadzwonić do pacjenta i spytać o zdrowie?
- Dokładnie. Ja to zrobię, mojego głosu nie zna, tym telefonem do tego.
- Cóż to za czarodziejski telefon?
- Normalny. Tylko karta SIM rejestrowana na nieboszczyka.
- Na kogóż to?
- Nieważne. Obcy człowiek, słabo go znałam.
- Dał ci telefon przed zgonem?
- Trafił do mnie już po zgonie. Oj, coś ty taki dociekliwy? Ja tego gościa nie zabiłam, nie patrz się tak na mnie dziwnie. Numer i tak dla Jarka będzie niewidoczny, ale nadmiar ostrożności nie zaszkodzi.
- Tylko nie mów, że to babskie sekrety.
- Żebyś wiedział. Ciekawość zabiła za to kiedyś kota. Lepiej mi podyktuj numer, aż taka wróżka to ja nie jestem, żeby go wziąć z niczego.
- Daj na głośno mówiący.
Jednak Malina zaprotestowała gwałtownie:
- Nie! Nie chcę chuja słyszeć nawet.
Anita uśmiechnęła się do niej:
- Przy takiej nienawiści szansa na sukces wygląda dość ładnie. No dobrze, zapodawajcie mi już ten numer, a potem bądźcie cicho. Trochę teraz będę strzelać w ciemno, wyjdę na idiotkę, jeśli on wczoraj nigdzie nie opatrzył tej swojej ręki. Ale nie sądzę.
Już po chwili zaszczebiotała do telefonu:
- Czy pan Jarek? Dzień dobry. Mówi pielęgniarka, taki rutynowy, kontrolny telefon. Proszę mi tylko powiedzieć, jak się pan czuje?
- ...
- Aż tak boli? Ile pan wziął?
- ...
- Rozumiem. Ale proszę jednak uważać, bo może uzależniać.
- ...
- No dobrze, a poza ręką? Jakieś inne objawy?
- ...
- Aha. Czy pamięta pan może, o której to się zaczęło?
- ...
- Nie. Tak mniej więcej tylko.
- ...
- Rozumiem. To teraz posłuchaj mnie bardzo uważnie.
Anita nagle zmieniła ton głosu i styl wypowiedzi.
- To już się nie powtórzy, ale pod jednym, jedynym warunkiem. Czy znasz panią Malinę Nowak? Na pewno znasz.
- ...
- Ma do rzeczy, tylko mi teraz nie przerywaj. Masz robić wszystko, co tylko możliwe, dołożyć starań, żeby trzymać się od niej z daleka. Zapomnij o niej, nie ma jej, nie istnieje, zniknęła. Pamiętaj tylko tyle, żeby na nią nie trafić. Jeżeli spełnisz ten warunek, to ta nocna przygoda już ci się nie przydarzy. Jeżeli nie, wtedy masz przesrane.
- ...
- Nie. Ręka to osobna sprawa. Na to nie mamy wpływu. Ale twoje bebechy to już nasza działka. Jak będziesz grzeczny, to już cię nie zabolą. Ale jeśli choć raz pani Malina poskarży się nam, że ją prześladujesz, to już po tobie. A teraz powtórz wyraźnie, co masz robić, a dokładniej czego masz nie robić.
- ...
- No. Grzeczny, mądry chłopczyk. Ale z tym Tramalem to faktycznie uważaj. To już jest taka moja rada dodatkowa. Trzymaj się ciepło i uważaj na siebie.
Ostatnie słowa Anity zabrzmiały zaiste bardzo słodko, niczym istna esencja życzliwości. Kobieta odłożyła na bok telefon i spojrzała z uśmiechem na rodzeństwo mówiąc:
- Chyba poszło lepiej, niż nam się w ogóle mogło wydawać. Bałam się, że może się stawiać, brąchać, wtedy musielibyśmy dziś powtórzyć zabieg. Ale on robił wrażenie tak obsranego, że nie jest to konieczne. Pytania? Uwagi?
Borek miał dwa:
- Co mu było i czy to na pewno twoja zasługa?
- W nocy, tak zaraz jak tylko poszedł spać miał koszmarne bóle żołądka. Próbował to zaćpać Tramalami, które dostał na ból dłoni, ale przeszło mu dopiero jakoś o świcie. Na drugie pytanie nie ma odpowiedzi. To mógł być skutek naszej klątwy, mógł być też zbieg okoliczności. Malinko, czy on miewał kiedyś jakieś problemy żołądkowe?
- W życiu. Nie pamiętam takiego wydarzenia.
- To może być jakaś przesłanka. Ale nie musi. Tylko co nas to tak naprawdę obchodzi? Tak Malinko? Jak samopoczucie?
- Jakby lepiej.
- I o to chodziło.
Borek wtrącił nagle:
- Czarymary, hokuspokus, ale jak ten gnój jeszcze raz coś zrobi mojej siostrze, to go zajebię bez żadnej ezoteryki.
- Nie zajebiesz, bo nic nie zrobi. Ja Anitce wierzę.
Malina przesiadła się do wspomnianej i mocno, czule się do niej przytuliła, ze wzajemnością zresztą. Za to Borek wstał i ruszył do wyjścia.
- To ja idę sobie zapalić.
...
Wreszcie znalazł się czas na oprowadzenie Maliny i Borka po domu. Przy okazji też poznali oni całą jednopłciową rodzinę Anity. Jednopłciową, gdyż stanowiły ją mama, siostra starsza i jej dużo młodsza córka. Męska część, czyli ojciec i szwagier Anity zginęła w tragicznym wypadku kolejowym kilka lat wcześniej. Borek znał już te fakty, ale zaskoczyło go zdumiewające podobieństwo dorosłych pań do siebie. Istne klony, jedyne różnice były wynikiem wieku, ale już przy sporo gorszym oświetleniu pomyłka byłaby nieuchronna. Za to za cechę wręcz rodzinną uznał on luz, z jakim goście zostali przyjęci. Klimat był taki, jakby wszyscy znali się od dawna. Zaś najmłodsza osoba imieniem Ola od razu awansowała przybyszów do rangi cioci i wujka. Szczególnie Borek zaskarbił sobie jej sympatię. Już po chwili wzięła go za rękę, po czym zaprowadziła do swojego pokoju na piętrze, aby koniecznie zobaczył, co ma mu do pokazania. Nagle dał się słyszeć jakiś hałas na zewnątrz, który okazał się głosem dobiegającym z megafonu. Borek wyjrzał przez okno i ujrzał sunący powoli ulicą furgon. Auto było upstrzone napisami i fotomontażami przedstawiającymi ociekające krwią, rozszarpane płody ludzkie. Logicznie to współgrało z jadem antyczojsowej propagandy nadawanej przez megafon. Mężczyzna widywał już wcześniej takie szczekaczki na mieście, zawsze budziły one w nim odruch wymiotny. Pojazd właśnie mijał front posesji domu. Był wystawiony niczym kaczka na ruszcie. Borek szybko rzucił okiem do wnętrza pokoju. Młoda akurat sięgała po coś na półkę, więc nie widziała, jak uniósł dłoń emitując niewidzialny strumień mocy. Blacha na boku auta mocno wklęsła się do środka, zaś sam wehikuł obalił się na drugi bok. Głośny chrzęst metalu zwabił Olę do okna. Stanęła obok Borka pytając:
- Wujek, co tam się stało?
- Nic takiego. Jakiś samochód się przewrócił.
- Jaki samochód?
- Bardzo brzydki.
...
Odgłosy wydarzenia na ulicy wywołały z okolicznych domów kilka osób. Wśród nich były także Anita i Malina. Spojrzały na tył leżącego pojazdu. Nie trzeba było im wiele, aby rozpoznać, że nie jest to jakiś zwykły firmowy dostawczak. Obie jednocześnie pokiwały głowami i wymieniły komentarze:
- Nawet fajna katastrofa.
- Taka karma. Robisz zło, dostajesz zło.
Po czym wybuchnęły chóralnie okrutnym, rechotliwym śmiechem.
...
Tego dnia dobra passa łowiecka Borka nie skończyła się na tym jednym tylko podłowozie. Gdy już po południu wracali z Anitą do domu, wcześniej pożegnawszy Malinę, która obrała kurs do siebie, na ulicy pojawił się drugi taki tego dnia. Borek szybko odwrócił uwagę dziewczyny na coś rzekomo ciekawego na mijanej wystawie. Już po chwili chrzęst metalu obwieścił, że kolejny impuls mocy nie poszedł na marne. Za to Anita nie ukrywała zdumienia patrząc na leżący na jezdni wrak.
- Co jest z nimi? Drugi taki sam wypadek?
- To chyba nie jest dobra sobota dla antyczojsu.

CIĄG DALSZY NASTĄPI