SABAT I PO SABACIE

Sabatorium na posesji Anity było już gotowe na początku czerwca, ale wielki letni sabat wcale się tam nie odbył. Że tak będzie było jasne już jakiś ponad tydzień wcześniej, gdy Roxy zajrzała do Anity do domu obgadać sprawy. Obie przyglądały się kartkom leżącym na stole. Były to wydruki listy wiedźm mających przyjechać na wspomniany sabat. Długą chwilę ciszy pierwsza przerwała Ruda:
- Mam takie wrażenie, że przegięłyśmy.
- Rozumiem, że nie zadamy debilnego pytania?
- Że jak to się mogło stać? Nie, nie zadamy go. Jedyne sensowne, to gdzie upchamy te jebane ponad czterdzieści dup?
- Plus nasze. Ale ja mam odpowiedź.
- No?
- Nigdzie.
- Chyba nie chcesz...
- Nie, tego na pewno nie chcę.
- To znaczy, że...
- Dokładnie to znaczy.
- Czyli my się już dogadałyśmy.
- Byle tylko pogoda była. Żeby nie padało.
- Myśl pozytywnie że nie będzie, to nie będzie. Zresztą wiedźma nie z cukru, nie rozpuści się. Kiedyś sabaty były tylko na świeżym powietrzu. Deszcze, nie deszcze, mróz, tornado, burza piaskowa, opad radioaktywnych żab... I żadna nie narzekała.
- Dobrze. Która wyśle memo do wszystkich o miejscu akcji?
- Malina. Dużo siedzi w witchnecie, więc to dla niej sekunda. Zaraz do niej zadzwonię. Teraz która poprowadzi to całe zamieszanie?
- Rzucamy monetą? Albo nie, mam lepszy pomysł.
Jaki to był pomysł okazało się w czwartek przed sabatem, gdy cała piątka umościła się przy stoliku w Pleciudze. Ponieważ na każdym zebraniu jest taka sytuacja, że ktoś musi zacząć pierwszy, to zaczęła Roxy:
- Maleczko, jak forma przed inicjacją?
Zapytana, jak zwykle uśmiechnięta całą sobą tylko wzruszyła ramionami. Bo nie było to zbyt mądre pytanie. Na brak formy Mala nigdy nie narzekała. Piłkę przejęła Anita:
- Próbę ci wyznaczy Ciocia Lala, jako bezpośrednia patronka tuż przed, ale my ci do kompletu dorzucimy coś od siebie. Od cioci Nitki i cioci Wiewióry. Cieszysz się?
- Jak od was, to się cieszę w ciemno.
- Wiem. Otóż sytuacja zaistnieje taka, że poprowadzisz sabat.
- O kurwa! Grubo.
To już był wtręt Maliny, która swoją ulubioną minę słodkiej idiotki zmieniła na minę zdziwionej słodkiej idiotki. Za to Kaśka spytała konkretnie i na temat:
- Kto ma ją suportować?
- Wy. Ty i Lalka.
- Fajnie. To teraz już wiem.
Mala nie robiła wrażenia zmartwionej otrzymaną wiadomością...
Za to w sobotę na starym, nieużywanym lotnisku za miastem zebrała się spora grupka nader atrakcyjnych pań. Ubrane były rozmaicie, gdyż żaden dress code tam nie obowiązywał. Każda dzierżyła parasolkę oraz składany stołek turystyczny. Choć do wschodu Słońca jeszcze trochę brakowało, zaś zbliżający się do fazy nowiu Księżyc bardzo skąpo udzielał światła, to wcale nie było zbyt ciemno. Fotonów dostarczały niektóre fryzury dzięki zaklęciom metamorfo. Tak więc wszystkie kobiety od razu rozpoznały zbliżającą się Anitę i Roxy. Trochę gorzej było jeśli chodzi o towarzyszące im Kaśkę i Malinę, po prostu nie wszystkie je znały. Za to doskonale znały, choć nie zawsze osobiście, kroczącą za nimi Ciocię Lalę. Niektóre miejscowe pamiętały też młodziutką, długowłosą blondynkę idącą obok, to ona sypała krąg przed akcją sylwestrową. Ale żadna nie spodziewała się, że to właśnie ona poprowadzi cały sabat. Tak więc ze zdziwieniem patrzyły wzajemnie na siebie, gdy Ciocia Lala wskazała na nią oświadczając tonem wykluczającym polemikę:
- To jest Mala, moja uczennica. Ona tu teraz rządzi do końca spotkania. To co, dziewczyny? Zaczynamy zabawę?
Zaś Mala dodała:
- To ja was bardzo, bardzo ładnie proszę o krąg i kopułkę.
Po chwili cała grupka zniknęła z oczu postronnego obserwatora pod kopułą niewidką, gdyby taki akurat znajdował się nieopodal.
Za to gdy się pojawiła z powrotem było już dość jasno. Ciocia Lala stojąca tak nieco bardziej na jej obrzeżu podniosła rękę i głośno uprzedziła gwar rozmów, który bez wątpienia zaraz miał nastać.
- Poczekajcie chwilę, nie rozchodźcie się jeszcze.
Ruszyła do środka w kierunku stojącej tam Mali. Wiedźmy na jej drodze rozstępowały się bez słowa, zaś gdy doszła do celu mocno uścisnęła dopiero co zinicjowaną czarownicę mówiąc:
- Zuch dziewczyna.
Potem rozejrzała się po zgromadzonych, wreszcie zatrzymała wzrok na jednej, wyglądającej na nastolatkę, wskazała na nią palcem i oświadczyła:
- Ty!
Do wskazanej szybko podeszła Mala, po czym polizała ją po obu policzkach. Za to Ciocia Lala wydostała się była na zewnątrz grupy i ruszyła w kierunku stojących nieopodal aut. Odprowadzało ją mnóstwo spojrzeń, jedno należało do Kaśki, która powiedziała do Maliny to, co zawsze mówiła przy takiej okazji:
- Nigdy nie będę miała takich pośladów jak ona.
Na co Lalka odpowiedziała również już rutynowo:
- Pierdolisz. Masz najlepszą pupę świata. Nie licząc mojej, rzecz jasna. Lustereczko powiedz mi przecie... 
Nagle urwała i zmieniła temat:
- Czyli Ciotka ma nową uczennicę. Znasz ją?
- Kogo?
- No, tą małą, co ją wybrała.
- Nie, nie wiem kto to jest. Ja większości ich nie znam. A mocy nie rozpoznam w tym cipowisku. Za gęsto jest.
- Ja ją znam.
To wtrąciła stojąca obok Roxy. 
- Ona się uczy u tej z warkoczami, co tam stoi obok, Anita ją kiedyś szkoliła. Tylko jest jeden kłopot. Ta siusiara mieszka na drugim końcu kraju.
- Na szczęście nie nasz to kłopot.
- Ojtamojtam, będzie dojeżdżać. Zresztą teorii może się uczyć zdalnie. Nita mnie tak szkoliła.
Tak podsumowała Kaśka, po czym wszystkie ruszyły w kierunku Mali, aby świeżo upieczonej czarownicy pełną dupą udzielić należnej jej porcji lizów, tudzież obścisków. Zebrane sabatowiczki powoli zaczynały się rozchodzić, niektóre jeszcze stały po kilka oddając się pogaduchom, zaś gdy Roxy już wypieściła Turbinę podeszła do stojącej obok Nity zagajając:
- Po takim sabacie to ja mam takie osy w dupie, że ja pierdolę. Wiesz, co w domu zrobię Miśkowi? To posłuchaj, mam już gotowy cały plan. Nazwę go Operacja Płonące Dziury. Zacznę od...
- Tak, wiem. Czekaj chwilę, muszę pogadać z tą Ciotki wybranką.
Mówiąc to Anita szybko oddaliła się, aby nie słuchać kolejnej porcji erotycznych opowieści Rudej, którymi ta ją zwykła częstować, gdy rozmawiały we dwie. Poza tym zresztą ona miała tak samo, więc los Borka jeszcze przed wieczorną imprezą był przesądzony. Różnica była tylko taka, że Nita nigdy nie planowała detalicznie takich sesji, tylko improwizowała na pełnym spontanie. Mizianie według rozpiski to nie był jej styl.