To tylko etykietka

Ten post chodził mi po głowie już parę lat temu. Jakiś kawał tekstu w stanie surowym kisił się po archiwum. Czasem zapominałem o tym, czasem brało i wracało. Się wreszcie wzięło, wykisiło i sobie jest...
===========
To było już mocno dawno. Bohaterów tej historii było czterech, ale nadam imiona tylko dwóm, bo reszta tylko tam statystowała. Moja osoba jedynie zajmowała się bierną obserwacją, aby to teraz narratoryzować, zaś czwarty czytał wtedy książkę i miał centralnie wyrąbane. Cała czwórka zajmowała się pewnym projektem budowlanym, ale jak wiadomo, na budowie istnieje takie coś, bardzo świętego zresztą, zwanego "śniadaniem", które to my, posłuszni tradycji kultywowaliśmy nader skwapliwie codziennie. Na czym polega owo śniadanie klarować chyba nie ma sensu. Któregoś dnia podczas rzeczonego śniadania Adaś coś czytał, zaś Bolo zaglądał mu przez ramię, by zobaczyć co taki Adaś może czytać. Okazało się, że był to taki drukowany "portal randkowy", prekursor tegoż to, gdyż neta wtedy jeszcze nie było. Niektóre ogłoszenia okraszone były fotkami. Dialog rozpoczął Bolo:
- Ta fajna.
- Która?
- Ta tutaj.
- Mhm. Tylko ma feler.
- Jaki?
- Pisze na końcu, że katoliczka.
- No to co?
- Wszystko.
- Kurwa, jaki ty głupi jesteś. To daj spisać namiar.
- Spisuj sobie, mnie ona nie interesuje.
To było wszystko na ten dzień, co ma jakieś znaczenie dla całości. Minęło kilka dni, nadszedł piątek. Tematem debaty podczas śniadania były plany weekendowe, tedy Bolo oznajmił co następuje patrząc na Adasia:
- Ja mam zamiar przetestować ten namiar od ciebie.
- Jaki namiar?
- No, tą panienkę z pisemka.
To była ciekawa deklaracja, nawet ten czwarty, zaczytany uchem poruszył. Za to Adaś wyraźnie poruszył się cały:
- Pierdolisz? Umówiłeś się?
- Co do pierdolenia, jak to zgrabnie i nader wulgarnie ująłeś, to się dopiero okaże, ale do spotkania ma dojść. Chyba, że nie przyjdzie, ale na to ja już żadnego wpływu nie mam.
Na tym sprawa się zakończyła, potem minął weekend, zaś po weekendzie nadszedł dzień roboczy, czyli poniedziałek. Do pracy stawiło się nas trzech, zaś Bolo był nieobecny, co nikogo zbytnio nie cieszyło, bo był potrzebny do roboty. Zbliżał się termin, czyli deadline mówiąc po obecnemu. Adaś chyba czuł potrzebę skomentowania braku Bola, ale nie było czasu na zbędne gadanie, bo naprawdę trzeba było mocno tą robotę przycisnąć. Nasz "zaginiony w akcji" pojawił się podczas śniadania. Rzucił jakimś słówkiem powitalnym, tylko zanim zabrał się do przebierania spojrzał na Adasia jakby nieco dłużej. Ten zaś chyba nieco zapomniał, że ma zjeść to, co posiada do zjedzenia i wlepiał oczy w przybysza. Wreszcie nie wytrzymał i zapytał:
- No, jak było?
- Z czym?
- Nie szczym, tylko siusiamy się mówi. Opowiadaj.
- Co mam opowiedzieć?
- No, żesz kurwa, jak było z tą panienką?
Bolo spojrzał na niego, po czym sięgnął do kieszeni wiszącej na haku kurtki. Oczyma wyobraźni ujrzałem, jak wyjmuje z niej babskie majtki i rzuca nimi w Adasia. De facto wyjął jednak paczkę papierosów, wyjął i zapalił jednego. Zaciągnął się głęboko, po czym oświadczył patrząc na ścianę:
- Powiem ci Adaś jedno. Głupi jesteś.
- Że niby co?
- Powiem drugie. Bardzo fajna, normalna dziewczyna.
Po tej kwestii Bolo wyszedł z kanciapy i poszedł na front robót. Do końca dnia nie odzywali się do siebie, poza kwestiami dotyczącymi pracy, rzecz jasna. Temat został zamknięty i nikt już do niego nie wracał. Tylko już po fajrancie, gdy stałem na przystanku z "czwartym", tym co tylko czytał i miał wyrąbane, opowiedziałem mu swoją fantazję na temat majtek. Okazało się, że on rzucił wtedy okiem z nad lektury i miał centralnie taką samą.
= = =
Gdybym teraz zakończył tego posta, byłby to banalny moralitet na temat uprzedzeń, stereotypów, którym ludzie się czasem poddają, kompletnie bez sensu zresztą. To też, owszem, ale nie tylko. Ale na razie pora przyszła na drugą opowiastkę. Otóż kiedyś miałem dobrego kumpla, Araba zresztą. To nie były jeszcze czasy obecnych "uchodźców", on sobie jednak dał dyla ze z ojczystego Maroka do Francji, tam też sobie zamieszkał, żył, funkcjonował. Jak wspomniałem, był świetnym kumplem, sprawdzonym w przysłowiowej "biedzie", ale detale tegoż już do tematu nie należą. Nie należy też do tematu, że zawsze miał świetny hasz. Swoją historię opowiedział mi na campingu podczas kolacji, której skromne menu polegało na bagietkach, polskiej puszce na bazie prosiaka, tudzież butelce wina. Plus jakaś roślinność do kompletu w formie sałatki. Ali, tak mu dam roboczo na imię, był imigrantem, ale nie ekonomicznym bynajmniej, bo w Maroku zbytniej biedy nie klepał, lecz "wolnościowym". Miał dość opresyjnego systemu islamskiego i wyjechał tam, gdzie mógł żyć tak, jak chciał. Jednak co do religii zwierzył mi się "I'm muslim", nie pytałem go jednak o detale, gdyż religia to sprawa prywatna.
Tu ktoś może nagle odczuć pewien dysonans poznawczy i zapytać: "No jak to tak, panie dzieju, islam i prosiak, tudzież alkohol?". Akurat co do alkoholu, to są wersje islamu, które na kielicha z umiarem pozwalają, ale ten prosiak może się niektórym w głowie nie mieścić. Kiedyś nawet ktoś stwierdził, że Ali nie wyznaje islamu, lecz religię islamopodobną. Uśmiałem się wtedy strasznie, gdyż dowiedziałem się odeń, że istotą islamu jest niejedzenie prosiaka, co bardzo wybitnie "wzbogaciło" moją wiedzę religioznawczą. Inny z kolei po tej opowieści zarzucił Alemu hipokryzję, co mnie zdumiało serdecznie. Czy to tak trudno pojąć, że wyznawca takiej, czy innej religii może pewne zasady odrzucić, jeśli uzna je za pozbawione sensu? Poza tym, czy ja jestem jakiś imam, czy inny guru tej religii, by gościa z tego rozliczać?
Tu dochodzimy powoli do sedna sprawy. Wróćmy na teren "katolicki", jako najbardziej w tym kraju znany, ale może być jakikolwiek inny. Otóż są ludzie, którzy zarzucają owym katolikom hipokryzję, jeśli nie trzymają się fundamentalnie swojej doktryny. Według mnie jest to bez sensu. Po pierwsze hipokryzja, jako taka, zupełnie na czymś innym polega. Po drugie, to co mnie obchodzi doktryna, skoro to nie jest moja doktryna? Czy ja tak we w ogóle muszę ją znać? Jeśli mam już kogoś oceniać, to punktem odniesienia jest mój system wartości, a nie katolicki, nie do końca zresztą mi znany, bo do szczęścia nie jest mi ta wiedza potrzebna.
Wróćmy teraz do sprawy panienki Bola. Nie mam zielonego pojęcia, czy poszła z nim do łóżka wtedy, ani później, ani w ogóle, nigdy go o to nie pytałem, nie moja sprawa. Ale jeśli tak się stało, to podzielam jego zdanie na jej temat. Podobno doktryna katolicka zabrania tego przed ślubem, ale skoro uważam tą zasadę za chorą, to katoliczka, która jej nie przestrzega jest jak najbardziej zdrowa. Na tym się kończy cała moja ocena, a dalsze kombinacje to już schizofrenia.
Bo co to tak naprawdę znaczy "katolik", "muzułmanin", "wisznuita", czy jakiś tam inny "jezyda"? To tylko etykietki. Gdy na butelce jest napisane "wino", to nadal nam nie wyjaśnia do końca, co jest w środku. To może być nawet coś, co zrobiono inną metodą, niż wyrabia się wina. Tak naprawdę, to ważniejsze jest, czy smakuje i kręci, ale zanim nie otworzymy i spróbujemy, tego wiedzieć nie możemy. Tak?
Ktoś kiedyś bardzo mądrze napisał:
"Wierzta /w sensie religijnym/, w co chceta, byle byśta dobrymi ludźmi byli"
Ja to ujmę po swojemu, nieco głębiej:
"Wyznawajta co chceta, byle byśta sensowni byli"
A jeszcze lepiej to ujął /podobno/ Dostojewski:
"Niech się nazywają złodziejami, byle tylko nie kradli"