POIMPREZOWE PLECIUGOWE POGADUCHY

Od imprezy u Anity minęło kilka dni, wreszcie w końcu nasze wiedźmy zebrały się w Pleciudze na taki kawiarniany sabat, czyli na zwykłe ploty. Tylko, że nie były w komplecie. Anita i Roxy trajkoczą o niczym, zaś Kaśka siedzi z miną wodza Włóżmitu, który ma wyjebane na całą prerię. A gdzie...
- Gdzie Malina?
Mówiąc to Anita spojrzała na Kaśkę.
- Nie wiem. Czyż jestem stróżem psiapsi mojej? Wpadły z Mariolką jak bomby do klubu, poczekały na Malę, aż ta się ciut ogarnie po robocie, złapały ją za dupinę i gdzieś pojechały.
- To się zgadza.
Wtrąciła Roxy.
- Bo ja na fajrant zajrzałam do niej na chwilę na obiekt i Lalka coś tam sugerowała, żeby wam powiedzieć, że może jej nie być, takie tam.
Anita uśmiechnęła się.
- Lalka ma nową zabawkę. Znaczy dwie. Pierwszą lalkę do łóżka, drugą do reso... No, do malowania, do przebierania, ustawiania i w ogóle. Więc jest mocno zajęta. Barbie tworzy klona na obraz i podobieństwo swoje.
Ruda spojrzała na nią z wyrzutem.
- Nitka, to miała być twoja zabawka. Ile razy się nią bawiłaś od czasu, jak ci tu beczała w cycki? Pogadałaś z nią potem chociaż raz, tak poważniej?
- No... Raz, na imprezie.
- Tak. Przy blancie to strasznie poważna debata musiała być.
- Właśnie nie! Bo akurat pogadaliśmy poważnie o jej szkole. Potem jeszcze była okazja podczas jej przeprowadzki do Borka mieszkania.
- Ciekawe, dlaczego Borka przy tym nie było?
- Bo miał inne sprawy.
Maska z twarzy Kaśki, która w międzyczasie zdążyła zmienić się na oblicze szoguna Sramynato nagle zniknęła na skutek jej nagłego chichotu.
- No co? Naprawdę myślicie, że jestem zazdrosna?
Roxy nie traciła dobrego humoru:
- Skoro nigdy nie byłaś o mnie, to zadrość o tą gówniarę potraktowałabym jako powód do wojny. Więc nawet mi nie wolno tak myśleć.
Tym razem Kaśka zrobiła minę filmowego, dobrotliwego, rosyjskiego gangsta z nawyższej półki. Zaś jej usta przerywając ten dialog oświadczyły:
- Mala jest w porządku. Minie miesiąc, to wam powiem, jak ma u mnie. Na razie idzie jej dobrze, nawet lepiej. Za dużo roboty to ona nie ma, to nie firma Rudej, ale sama sobie jej szuka. Na przykład pomaga panu Bolkowi.
- Kto to jest pan Bolek?
- To też zaniedługo emeryt, on chyba wiekowo już jest, ale chwilowo chce mu się jeszcze robić. To taki nasz fachurka od wszystkiego, złota rączka. Każda szanująca się firma ma takiego pana Bolka. Mala mu ciągle asystuje, wiecie, drabinę przytrzymać, młotek podać, skoczyć po coś.
Roxy wreszcie odpuściła.
- Ja się w tą waszą Malę nie wpieprzam, tylko tak sobie żartuję. Ale zauważ Nitka, że to ja pierwsza coś zrobiłam, a ty tylko gadasz.
- Aha. Czyli wynajęcie jej chaty za gówniane pieniądze to jest nic nie robienie? Ruda, zaczynasz mnie wkurzać takim pieprzeniem.
Tym razem Kaśka zrobiła minę Budda Uśmiechnięty:
- Mam iść do kibla? Zresztą i tak mi się chce.
Ponieważ narrator nie mógł się zbytnio zdecydować, czy ma podglądać Kaśkę w rzeczonym kiblu, czy podsłuchiwać Anitę i Roxy, które wyjaśniały sobie coś w dwie ci...  Powiedzmy, że w cztery oczy, to zrobił sobie przerwę na przewietrzenie się i muzę dla Kawiarni, która zresztą przeważnie tego nie słucha, bo za trudne:
Gdy Kaśka wróciła do stolika poprawiwszy sobie oko, którego nigdy nie poprawiała, bo nie miała w zwyczaju robienia sobie oka, zobaczyła dwie psiapsie całujące się po oczach i mruknęła:
- Rozumiem, że surmy bojowe ucichły?
Nie usłyszała odpowiedzi, za to Anita wstała z krzesełka, po czym zaczęła starannie obciągać na sobie służbową korpo spódnicę.
- Muszę już iść. Na zabieg jadę.
Kaśka i Roxy spojrzały jakby zdziwione, a ta pierwsza spytała:
- Na jaki znowu zabieg?
- Ciążę usuwam.
Tym razem spytała Ruda:
- Przepraszam, czy wy z Borkiem nie umiecie już tego robić?
- Nie swoją. Taka znajoma z pracy musi zabić życie nienapoczęte. Nie ma prochów, nie ma za dużo na wyjazd, więc zachciało jej się magii.
- Za kasę, czy społecznie?
- Za kasę, bo to taka dalsza znajoma.
- Ile weźmiesz?
- Mniej, niż zawodowa wiedźma. Mówiłam, że cienko u niej z kasą.
- Jaką metodą?
- Jeszcze nie wiem. Intuicja mi powie na miejscu. No, pa kluseczki.
Gdy już jej pupa została odprowadzona wzrokiem Kaśka spytała:
- Dużo jest tych metod? Bo ja znam tylko jedną.
- Ty znasz tylko tą, którą poznałaś na szkoleniu w ramach pakietu bazowego. Bezpieczna, ale nie musi działać od razu, czasem trzeba powtarzać kilka godzin później. Ale jest wiele innych.
- Poedukujesz mnie? Bo widzisz, w klubie ktoś puścił plotę, że mam na sprzedaż prochy. Ja faktycznie raz, czy dwa miałam, ale stałego dojścia nie mam. Więc jak dziewczyny się do mnie zgłaszają, to mogę im pomóc magią. A na niektórych może jeszcze zarobić. Gdy pomagam połamańcom, to też się podpieram czarami.
- Wiem. Najdroższa fizjoreha w mieście i najdłuższa kolejka.
- Nie tylko, umowę z enefzetem też mamy.
- Tylko miejsc nie ma.
- Na to już żadne czary nie pomogą. Masz coś do pisania?
- No.
- To dawaj i zaczynaj wykład siostro.
Po czym dodała:
- Ciekawa historia. Gdyby Malina poznała Anitę wcześniej, gdyby wcześniej została wiedźmą, to ten nasz wyjazd trzy lata temu byłby zbędny. Hokus pokus i po sprawie.
- Gdyby Lalka wcześniej została wiedźmą, to by intuicyjnie ominęła takiego dzbana jak ten jej dawny... No, jak mu tam było? Nieważne zresztą. Dobra wiedźma powinna wiedzieć, z kim się puka.
- Wiedzieć to ona wiedziała, tylko jemu nagle odbiło.
- Ale to wcale niczego nie zmienia. To teraz ja niczym Anita biorę głęboki oddech, a ty słuchasz i notujesz, tak? Nie przerywasz, pytania na koniec.
Gdy Roxy tłumaczyła Maczecie detale czarowskich metod pozbywania się pewnego kłopotu, my wrócimy do pytania, które zadała wcześniej:
- Czy wy z Borkiem nie umiecie już tego robić?
To był żart nawiązujący do starej dyskusji, którą Anita i Ruda toczyły jeszcze jako małolaty, gdy zaczynały się uczyć magii od Cioci Lali. Roxy twierdziła, że niechciana ciąża to przeważnie efekt braku wiedzy i umiejętności uprawiana pewnego pięknego sportu, zaś Nita uważała, że zwykle jest to wynik pecha. Nie wiedzieć czemu, ten spór nakręcał im emocje do tego stopnia, że dwie najlepsze psapsie gotowe były się poszarpać na drobne kęsy. Jednak ich przyjaźń przetrwała, gdyż wpadły na pomysł, aby temat rozstrzygnął jedyny autorytet, które uznawały, czyli Ciocia Lala. Gdy jej przedstawiły swoje racje, ta zrobiła mądrą minę i stwierdziła:
- Tu bywa różnie. To może być pech, albo mogą być braki techniczne, albo jeszcze coś tam. Albo wszystko po trochu. Tak więc zarządzam remis. Ale mam taką uwagę, że w normalnym, cywilizowanym kraju państwo powinno zakładać, że taka kobieta miała właśnie pecha.
Matertera Pupa locuta, causa finita, zażarta różnica zdań zniknęła w czarnej dziurze kloacznej, ale energia rozgęganych perliczek musiała się wygęgać do końca, więc dziewczyny zmieniły nieco temat na najfajniejsze sposoby finiszowania przez facetów. Jako, że to już było bicie piany o gustach, rozjemczyni nie brała w tym udziału, tylko z pobłażliwym uśmiechem przysłuchiwała się temu biciu. Tylko tak już pod koniec odezwała się:
- To są wszystko bardzo fajne patenty, ale mam pytanie, czy tak po staremu, tradycyjnie, do środeczka, to już nie łaska?
Dwie początkujące kandydatki na czarownice zaprezentowały jej oczy Atomówek, po czym Roxy spojrzawszy na Anitę machnęła lekceważąco ręką i skonkludowała podsumowująco:
- Ciotka się nie zna.
Absurdalność tego stwierdzenia spowodowała chwilę ciszy, a zaraz potem eksplozję opętańczego, psychopatycznego śmiechu całej trójki. Bo Cioci Lali można było zarzucić nieznajomość wielu spraw, ale czarowanie i mizianie to były ostatnie rzeczy, które komuś mogłyby przyjść do głowy.