CZAROWNICE TEŻ CZASEM PŁACZĄ

Poniedziałek, popołudnie.
Gdy kelnerka w Pleciudze odeszła zastawiwszy uprzednio stolik rekwizytami pomocniczymi do rozmowy, cała czwórka czarownic nagle zamilkła kończąc blablanie o bzdetach, czyli na strasznie ważne babskie tematy. Wreszcie Anita wzięła głęboki oddech, co dla pozostałych było jasnym, znanym im od lat komunikatem:
- Teraz będzie na poważnie, a kto mi przerwie pizdę rozszarpię!
Roxy rozparła się na krześle, odchyliła głowę nieco do tyłu i spojrzała na swoją psiapsię wyczekująco. Malina zakręciła się pupą na swoim siedzisku, poprawiła włosy, po czym robiąc cielęce oczy do bratowej ozdobiła zawsze chętne do miłości pysio swoim ulubionym uśmiechem słodkiej idiotki. Kaśka, najlepsza kumpela Maliny, lojalna wobec niej aż do bólu, zawsze gotowa zatłuc każdego, kto chciał opowiedzieć kawał o blondynkach ani drgnęła. Siedziała nieruchomo, patrząc pozornie nigdzie, choć tak naprawdę wszędzie, wzrokiem wojowniczki kontrolującej sytuację.
- Czwartkowy sabat poprowadzi Ruda, asystuje Kasia, czas na jej pierwszy raz. Ja nie dam rady, po prostu tylko tam będę. Matka mi ostro choruje, całą energię pakuję w nią.
Trzy wiedźmy kiwnęły zgodnie głowami. Znały sytuację. Znał też Borek, facet Anity, który od tygodnia sypiał sam. Jego kobieta od razu po pracy jechała do rodzinnego domu, tam wraz ze swą siostrą, lekarką zresztą dyżurowały na zmianę. Są choroby, które leczą się same. Są choroby, które leczy sama medycyna. Są choroby, do których wystarczy sama magia. Ale są też takie, które wymagają wspólnego działania jednego, jak drugiego, do tego nieraz bez gwarancji sukcesu.
- Malinko, kochanie. Do ciebie mam prośbę. Będzie sporo dziewczyn, wiele potwierdziło, że przyjadą. Może być ciasno, jak w cipie dziewicy. Zrób tak, żeby było cicho, zamykamy się w pracowni, robimy swoje, a potem wszystkie szybki wypad. Tak?
Siostra Borka posłusznie kiwnęła głową.
- Piątkowej imprezy nie będzie. To chyba jasne.
Tym razem znowu wszystkie trzy kiwnęły głowami. Tylko Malina nieśmiało podniosła dwa palce do góry, dając do zrozumienia, że chce coś wtrącić.
- Mów, Piękna, ja właściwie już skończyłam.
- Bo ja chciałam... Bo impreza będzie u mnie.
- Znaczy tam u twojej mamy?
- No.
- Fajnie. Niech się dzieje.
Tu trzeba przypomnieć, że od trzech lat, od czasu, gdy Malina rozstała się ze złym człowiekiem, który próbował ją zmusić do donoszenia ciąży, mieszkała u swojej i Borka matki, w małym domku na przedmieściu.
Roxy głośno się roześmiała i oświadczyła:
- Żeby ci tylko dupsko nie pękło. Podobno robisz ostry nabór ogrów do gangbangu? Ilu ich ma być? Bo pięciu na pewno, ale szósty już chyba będzie musiał poczekać? Nie słyszałam o takim przypadku, żeby jakaś laska dała radę z sześcioma na raz. Nawet nie próbuję sobie tego wizualizować.
- Żebyś się kurwa nie pomyliła ruda ściero!
Malina zrobiła minę nabzdyczonej Erynii, ale już po sekundzie cała czwórka wybuchła serdecznym śmiechem. Dobrze wiedziały, co je tak rozbawiło. Tu przypomnijmy, że Malina jeszcze przed inicjacją na wiedźmę "pełną dupą" zrobiła sobie szlaban na miłość. Jak twierdziła, żeby się lepiej skupić na trenowaniu magii. Ale rzecz jasna do czasu. Tydzień wcześniej oświadczyła przyjaciółkom, że ten czas właśnie się kończy. Na imprezie po sabacie. Zaś gdy się teraz wyśmiały dodała:
- Martw się o swoje dupsko! Rozumiem, że pokażesz nam wreszcie tego swojego Miśka? Może sama na nim poćwiczę uroki?
Tu znowu trzeba przypomnieć, że Roxy, poza jednym przypadkiem, jak mówiła trochę przez pomyłkę, nigdy nie miała żadnego chłopa na dłużej jak na raz, czy góra dwa. Ale za to porządnie.
- Ja się do fiutów nie przywiązuję.
Tak twierdziła już od czternastego roku życia, gdy na jakiejś imprezie straciła wszystko odmiany dziewictwa. Ale detale znała już tylko Anita, która wtedy, na tej samej imprezie zrobiła to samo. Tylko, że ona akurat się przywiązywała na jakiś czas, zaś ostatnio od trzech lat do Borka, brata Maliny i wciąż nie chciała przestać. 
Ostatnio jednak u Roxy nastąpił pewien zwrot akcji. Nie było dla reszty żadną tajemnicą, że od pewnego czasu ich rdzawowłosa kumpela zajmuje się tylko jednym, wspomnianym właśnie Miśkiem. Do tego jeszcze wyhaczyła go bez żadnych czarów, tylko metodą Anity, Magią Mniejszą, naturalnym urokiem. Więc odpowiedziała Malinie:
- Tak, poznasz Miśka. Ale spróbuj mi na niego spojrzeć jakoś nie tak. Nie jestem Anita, czy jakaś inna heroina. Jestem dla odmiany jebaną chorą, lękową, niedowartościowaną, zakompleksioną po czubki cycków, mściwą, zaborczą, zazdrosną pizdą. Więc jakby co, to cię zamienię w... Masz może jakiś fajny pomysł, na jakieś ciekawe paskudztwo?

- Mam. Jest takie jedno rude. Nim na pewno nie chcę być. 
Wreszcie odezwała się Kaśka:
- Że jebaną to wiemy, ale w twoje choroby psychiczne nie uwierzy nawet kochany kretyn Jacuś, ten, co pracuje u mnie w klubie.
- Przecież żartuję. Ja się boję tylko tej twojej maczety, więc Lalce nawet włosek z cipy nie spadnie. Poza tym ja ją potrzebuję w pracy.
Malina pisnęła z urażoną miną:
- Jaki znowu włosek? Ja się depiluję. Higiena to podstawa.
- Teraz chyba nie masz po co? Poczekaj do piątku. No, ale może wrócmy do tematu. Kasiu, ty znasz jej plany, to ilu ona tych byków chce sprowadzić? Naprawdę mnie to bardzo ciekawi.
Kaśka spojrzała lodowato na Roxy i pokazała jej dwa faki, po czym przejechała palcami po swoim gardle. Wtedy odezwała się Anita:
- Ty Ruda zwariowałaś. Przecież ona ci nigdy nic nie powie. Nawet poddana torturom i podwójej działce Verakoki. Sprawdzałam, to wiem.
- Co? Krzywdziłaś Maczetę mękami? Taką słodką dupkę?
- Nie. Testowałam tylko na niej Verakokę. To żaden sekret, każda z nas przez to przechodziła, tak? Nasza Kasia jest na to gówno odporna jak tytanowa łechtaczka. No, ale na mnie czas, muszę spadać.
Dla wyjaśnienia wspomnijmy, że Verakoka to eliksir prawdy, wynalazek Cioci Lali, mentorki naszych pań, którego przepis znała tylko ona, tylko od niej można było to pobrać na specjalne okazje. Bardzo reglamentowała ten specyfik, tylko dla wybranych.
Anita wstała z krzesełka i spojrzała na Malinę:
- Podrzucić cię gdzieś?
- Nie, dzięki, ja tu jeszcze trochę, tego...
- To pa siostry, do czwartku.
Siostry odprowadziły ją wzrokiem, po czym nagle, zupełnie niespodzianie podjęły szalenie męski temat, jakim były walory estetyczne jej pupy.
Piątek, jeszcze noc.
Malina wzorowo wykonała zadanie. Czarownic faktycznie zjechało się sporo, także gościnnie z zakumplowanych kowenów, w pracowni Anity musiał być faktycznie wielki ścisk podczas sabatu, zaś Lalka kierowała ruchem na wejściu, potem na wyjściu niczym północnokoreańska policjantka. Żaden zbędny hałas nie zakłócił spokoju chorej kobiety w drugiej części domu. Niestety nie ma opcji relacji z samego sabatu, bo do najbardziej babskich ze wszystkich babskich spraw narrator nie ma wglądu.

Można tylko zapytać, czemu ten sabat nie odbył się w jakimś plenerze? Nie ma jednej na to odpowiedzi. Najbardziej popularna była taka, że Anita, jak też cały kowen, lubiła mroczne klaustrofobiczne klimaty, ale na ten konkretny sabat zleciało się tyle wiedźm, że być może pora była na obgadanie sprawy jeszcze raz? Ale tego akurat nie wiemy.
Piątek, wieczór.
Domek na przedmieściu, w którym u swojej mamy mieszkała Malina powoli zapełniał się różnymi krewnymi oraz znajomymi naszych czarownic. Kilka osób możemy pominąć, bo są zupełnie bez znaczenia dla przebiegu akcji. Pierwsza zjawiła się Kaśka ze swoim hulkowatym Daśkiem, potem Borek, ale bez Anity, której akurat, jak wiemy, nie zabawa była w głowie. Więc nie dane jej było poznać pana, którego przyholowała wreszcie Roxy, którego tak ciekawe były jej psiapsie. Misiek okazał się być dość sympatycznym kolesiem, tak przynajmniej potem twierdzili Adaśko i Borek, zwłaszcza ten pierwszy dbał starannie podczas imprezy, aby nowemu koledze nie zabrakło piwa. Oprócz Miśka Ruda dostarczyła również sporawy ładunek Ziela. Anita bowiem i Kaśka swojego już dawno nie miały, nowe dopiero im rosło, więc Roxy wykorzystała swoje jakieś źródełko, którego była pewna, że można zeń pobrać zdrowy, czysty, naturalny materiał. Nie było jednak Maliny, więc chwilowo gospodynią domu była Kaśka, do pomocy zaś miała mamę swojej kumpeli oraz Borka rzecz jasna. Mało kto znał tą panią, ale ona sama okazała się być szalenie przemiłą osobą, dla której różnica pokoleń nie stanowiła żadnego zagadnienia. Impreza powoli zaczęła się rozwijać swoim tokiem, aż w pewnym momencie Kaśka odebrała krótki telefon, po czym od razu znalazła Roxy, której przekazała krótki przekaz:
- Jadą, zaraz będą.
Ruda szybko zajęła strategiczną pozycję niedaleko drzwi do domu. Obok niej uplasował się Borek, który co prawda nie znał wszystkich detali życia prywatnego swojej siostry, jednak coś tam do niego docierało, jakąś wiedzę posiadał, więc też go ciekawiło, kogo ona przyholuje. Wreszcie te drzwi się otworzyły. Pierwsza weszła Malina, swoim zwyczajem zrobiona na Barbie, ze swoją ulubioną miną słodkiej idiotki na pysiu, zaś zaraz za nią...
- Ja pierdolę! Dupa?
Te właśnie słowa wydobyły się z ust Roxy, towarzyły jej do tego rekordowo wybałuszone oczy. Nieco inna, choć też dość zdziwiona była reakcja Borka:
- Mariolka?
- To wy się znacie?
- Nie tak, jak myślisz.
- Ale... Łot da fak?!!
Być może szkoda, że nie było Anity, bo choć kumplowała się z Roxy od lat szkolnych, znały nawet wzajemnie dna własnych osobistych cipek, to tak skonsternowanej przyjaciółki chyba nigdy nie widziała. Ruda na chwilę zniknęła, zamiast niej pojawił się dysonans poznawczy, tak wielki, jak Dasiek, facet Kaśki. Rzeczona Mariolka najpierw podeszła do Borka, być może jedynej znanej jej twarzy wśród reszty, zaś Roxy rzuciła się do Maliny:
- Lalka, możesz mi to wszystko wyjaśnić?
- Niby co?
- Gdzie ogry?
- Jakie kurwa ogry? To ty ich sobie uroiłaś.
- Ale zapowiadałaś, że...
- Zapowiadałam, że dziś koniec przerwy od love, tak?
- Ale...
- Co ale? Nigdy tego nie robiłaś z dziewczyną?
Robiła, robiła, nawet kiedyś z Anitą jako siusiary. Malina akurat to wiedziała, więc pytanie było raczej retoryczne. Roxy jednak nic nie odpowiedziała, tylko szybko wracała do siebie, zaś Lalka dodała:
- Bo ja nie. Nigdy nie miziałam się z inną dupą.
- Okay. Już dotarło. Chcesz przerwać przerwę takim sposobem?
- Jak zwykle świetnie się rozumujemy.
- Fajnie, o nic już nie pytam, tylko jeden drobiazg.
- No?
- Uroczyłaś ją?
- Znaczy magią?
- Przecież nie młotkiem.
- Uroczyłam. Ale tak tylko odrobinkę. Jest poczytalna, wie, co zrobimy, wie, że chce to zrobić. Bo uroków na dupy też nigdy nie rzucałam. Nie chcę jej zrobić przecież krzywdy. Jestem dobra Wróżka Cipuszka, a nie jakaś jebana Cruella Pizdella obmierzła po trzykroć.
- A z Borkiem to oni skąd się znają?
- On jej kiedyś uratował dupsko. Dosłownie.
- Czekaj, ja znam tą historię od Anity. To ta Mariolka, co jej dali pigułę gwałtu, Borek ich przypalił jak ją chcieli napoczynać i skopał chujom pizdy?
- Tak, to ta centralnie Mariolka. Anita ją chciała wkręcić potem w nasz kowen, ale jej to nie jarało, więc wkręciła tylko mnie. Potem kontakt jakoś się urwał, a ja go trochę przypadkiem odświeżyłam. Wszystko.
Roxy chwyciła Malinę za głowę i czule polizała w policzek.
- No, to bawcie się dobrze. Aha, masz super mamę. Jara blanty jak wytrawna stonerka. Po prostu zajebista milfa i tyle.
- Wała! Żadne baw się dobrze. Najpierw Misiek.
- Co Misiek?
- Pokaż mi go wreszcie.
Pokazała, zapoznała, a potem po prostu impreza toczyła się zwykłym trybem. Jako, że było Zioło, to była kultura. Nikt się nie upił, nikt nie narozrabiał, nie narobił bydła, ani żadnej siary. Po prostu było normalnie.
Stop, wróć. Trochę nieściśle, ktoś się jednak tam upił. Bo gdy Malina już wykonała swój plan z Mariolką, to potem została wywołana na salę do tablicy. Wielu osób wiedziało, że jej stałym fragmentem gry jest striptis na stole i że robi to naprawdę dobrze. Tym razem też zrobiła to dobrze. Zaś już na sam koniec zdoiła się jak meduza. Też jako stały fragment gry. Tak, wiemy, że kto jara Ziele chla niewiele, ale czasem są wyjątki od tej reguły. Malina jest właśnie takim wyjątkiem. Jednak zrobiła to jak zwykle ze swoim malinowym wdziękiem. Tu też jest wyjątkiem, bo kobiety zwykle się parszywie upijają.
Czyli w sumie jednak było normalnie.
Niedziela, popołudnie.
Borek siedział w domu, w kuchni i międlił łyżką w jakiejś chińskiej zupce. Nie miał zbyt dobrego humoru. Już drugi tydzień był słomianym wdowcem. Anita poza pracą cały czas spędzała przy ciężko chorej mamie. Zaś Borek źle znosił deficyt Anity przy sobie, poza tym po prostu się martwił całą tą sytuacją. Czasem ten brak siebie nadrabiali w pracy, zaś wieczorami przez telefon, ale to były marne namiastki. Teraz właśnie czekał, aż ten wieczór nadejdzie, zniknie mu na chwilę stan ogólnej chujówki, który go męczył. Próbował sobie przypomnieć najśmieszniejsze momenty piątkowej, jak zwykle udanej imprezy, ale to mu poprawiało humor jedynie na ułamki sekund. Nagle usłyszał szczęk otwieranych drzwi.
- Malina?
To mogła być ona. Jego ukochana siostra nie znała zwyczaju uprzedzania swoich wizyt. Mężczyzna wstał od stolika i wyszedł do pokoju. To nie była jednak wcale Malina, tylko...
Czarna kiecka, ale fasonem jakaś taka mało sexy. Anita nigdy się tak nie ubierała. Ale to była jednak ona. Borek może był gamoniem, jakąś jego mutacją, ale był inteligentnym gamoniem, więc wiedział, że nie ma sensu zadawać pytania, które mu przyszło do głowy. Jednak było jeszcze coś. Anita zwykle dość dużo do niego mówiła oczami, zaś on przez trzy lata bycia razem doskonale pojmował co wtedy mówiła. Spytał więc:
- Chcesz teraz?
Wiedźma milcząc podeszła szybko do niego i mocnym ruchem pchnęła go na łóżko. Miał na sobie tylko same spodenki, ale po chwili już ich nie miał. Ujrzał jak Anita pracuje głową, poczuł za chwilę efekt tej pracy. 
- Au! Nie tak mocno.
- Zamknij się!
Syknęła jadowicie, po czym wróciła do przerwanej na chwilę czynności. Trudno orzec, ile to trwało, ale wreszcie przestało. Anita nagle podniosła głowę, wstała, podeszła do stołu. Pochyliła się, zadarła sukienkę i szybkim ruchem zsunęła majtki.
- No? Na co czekasz?
Więc nie czekał.
- Mocniej! Jeszcze mocniej! Po esesmańsku!
W pewnym momencie kobieta uniosła głowę ze stołu.
- Czekaj! Przestań! Out! Przylej mi!
Przylał.
- Nie tak!
Nie wiadomo skąd nagle w jego dłoni pojawił się pasek.
- Napierdalaj! Jeszcze! Jeszcze!
Nie stracił rachuby, bo wcale nie liczył.
- Już! Stop! A teraz chcę tu.
Jak tu, to tu, tak też jest fajnie. Przez te trzy lata kochali się na różne sposoby, różnymi stylami, technikami, tu raczej już nic zbyt nowego do wymyślenia nie było. Ale nowe było coś innego. Takich dziwnych wibracji Borek jeszcze nigdy od niej nie czuł.
- Jedziesz! Ile fabryka dała! Do końca i do środka.
Wreszcie nadszedł ten koniec. Anita wyprostowała się, odwróciła do swojego chłopa i znowu pchnęła na łóżko. Jej oczy nic nie mówiły, były puste jak czarne dziury. Położyła się przy nim i szepnęła:
- A teraz mnie bardzo, bardzo mocno przytul...
Po czym wybuchła ostrym, rozdzierającym aurę płaczem.