CZY ON MA MIEĆ PRZESRANE?

- Ale zapierdalają! Robią jak dla siebie. Czarowałaś?
- Nie czujesz wzdrygnięć mocy?
- Czuję, tak pytam tylko dla podtrzymania rozmowy.
- Deadline piętnastego, ale skończą wcześniej.
- Korci mnie Niteczko, aby sprawdzić twoje czary.
- Co chcesz zrobić?
- Nic. Tylko podejdę bliżej, uśmiechnę się, powdzięczę...
- To śmiało Ruda, cycki im jeszcze pokaż.
- A może nie? Dołożyłam do tego, współzainwestowałam.
- No to co?
- Odrywanie ich od pracy byłoby aktem samosabotażu.
- Może faktycznie nie próbuj, mogłabyś się oszukać. Głupio by ci się zrobiło, że na taką mega dżagę nie spojrzą panowie budowlani. Naprawdę mocno ich zauroczyłam, kochają tylko robotę, więc możesz im wszystko pokazać. Tylko ci zmarznie tu, czy tam, tyle będzie twojego.
- Dobra, przekonałaś mnie, meteorologicznie. Za zimno na takie testy.
Tak oto się przekomarzając Anita i Roxy dokończyły lustracji placu budowy sabatorium na terenie posesji. Nie miał to być żaden pałac, tylko co najwyżej taki porządniejszy baraczek, ale nic więcej nie było trzeba, to wystarczało.
- Chodź, zobaczysz herbarium, tam dziś nikt nie robi.
- Czemu?
- Czekamy na jeden zestaw lamp. Kurier się spóźnia, nic nie wyczaruję. Ale wszystko jest już prawie gotowe, zero pośpiechu.
Gdy podeszły bliżej Roxy nie ukrywała zdziwienia:
- Myślałam, że to będzie szklarnia.
- Szklany jest tylko dach. Ściany są z płyty wyłożone folią.
- Folią?
- Taką odblaskową, ogrodniczą. Chodź do środka.
Gdy weszły Ruda spojrzała do góry.
- Już są jakieś. To nie są lampy?
- Jeden rodzaj. Potrzebny jeszcze drugi. Ale na lampach ja już się nie znam. Kaśka wybierała, tak żeby było optymalnie.
- Kaśka?
- Ty dołożyłaś tam, ona tu. To ma prawo porządzić. Zwłaszcza, że lepiej się orientuje, jak urządzić taki growhouse. Za to dostanie trochę miejsca.
- Ale na razie pusto tu jakoś?
- Pierwsze doniczki dopiero jak wszystko będzie gotowe.
- Samo Zioło?
- Coś ty, tego to akurat niewiele będzie. Przecież mam swoje uprawy na zewnątrz, tu najwyżej parę takich ekstra krzaczków dziwniejszych odmian.
- To co jeszcze tu planujesz pouprawiać? Może by tak tego, jak mu tam, Meskalito? Kaktusa peyotlowego?
- Będzie kilka roślinek, takich do czarów. Ale lofofora to akurat może nie bardzo. Mimo to spróbuję, tak raczej dla sportu.
- Dlaczego nie bardzo?
- Sam kaktus tu urośnie, nawet dorodny. Ale cukru w cukrze to raczej nie można oczekiwać. Ten pociąg nie pojedzie.
- Ale czemu tak?
- Takie są doświadczenia wszystkich kaktusomaniaków. Można tej roślince stworzyć świetne warunki, ale gleba, na której rośnie tam, gdzie rośnie jest nie do podrobienia. To ona właśnie decyduje, że ten kaktus kręci.
- No tak, a zaczarować nie da rady. Podstawy teorii magii, strona...
- Tak, strona któraś tam. Napatrzyłaś się? To chodźmy na kawencję.
Gdy już siedziały  w salonie domu Anity przy świeżo zaparzonej kawie, Roxy nabijając waporyzer Zielem spytała:
- Wiesz, czego nie zrobiłyśmy?
- Chyba wiem, ale to nie było konieczne. Zagarnęłyśmy maksimum terenu pod to sabatorium, więcej nie było takiej opcji.
- No tak, ale dobrze wiedzieć, ile cip tam się zmieści, tak?
- A ile mamy zgłoszeń na letni sabat?
- Do mnie dzwoniły już trzy, a jeszcze miesiąc czasu.
- Dobrze, mamy wymiary, to się policzy, ile tam nas wejdzie, tak chociaż na luzie, bez ścisku, bez dopychania kolanem.
- Już widzę tą kolejkę do kibla na sam koniec.
- Tak, to może być najdłuższa część programu.
- Może zamówimy parę tojtojek?
- Może. Ile to kosztuje?
- Pojęcia nie mam, ale w końcu od czego jest net? Poza tym pobierzemy jakieś wpisowe, to się zwróci. Na konwentach zawsze się płaci, choćby za wynajem obiektu. Za to na sabatach...
- Wiem, jak się robi na takich gromadnych sabatach.
- Ale jest jeszcze coś. Ja to mogłam jeszcze przegapić, ale ty, szefowa działu logistyki w swojej firmie powinnaś być wyczulona na takie rzeczy, tak?
- Niby na jakie?
- One wszystkie jakoś tu przyjadą, nie na miotłach bynajmniej. Większość zrobi to brykami, bryki zaś mają tak, że gdzieś je trzeba zaparkować. 
- Czy to na pewno jest nasze zmartwienie?
- Trochę tak, trochę nie. Na pewno nie centralnie moje, to ty tu mieszkasz, nie ja, rejwach będzie na twojej dzielni. 
- Nie dramatyzujmy. Kulminacja jest w sobotę, czwarta czterdzieści dwa rano. Siostry zlecą się do czwartej, rozjadą najpóźniej po siódmej. After party nie planujemy, tylko naszą imprezkę wieczorem, ale to jest sprawa bez związku. To zanim się sąsiedzi pobudzą, zauważą, że coś się dzieje, to nawet smród po tych autach nie zostanie.
- Pykaj.
Anita pyknęła Ziela i dodała:
- Dobrze, zróbmy to tak, że będziemy uprzedzać o marnych warunkach do parkowania, że może lepsza będzie jakaś inna opcja dojazdu. Ale nic poza tym, dorosłe dupy są, wiedzą, co zrobią.
- To tyle na razie w temacie.
Roxy siorbnęła nieco kawy i zakontynuowała:
- Ostatnio Mala mnie ujęła. Tuż przed ich wyjazdem.
- Jak to Mala. Ujmująca dziewczyna. A co zrobiła?
- Zadałam jej twoje pytanie...
- Moje pytanie?
- Kiedyś mówiłaś, że tak zapytałaś Borka na początku.
- Wiele mu zadawałam wtedy pytań. Wciąż jakieś zadaję.
- Czekaj. Spytałam Mali, czy Mirek wie, że ma przesrane?
- Dlaczego ma mieć przesrane?
- Bo od wiedźmy nie można tak sobie odejść, kiedy się chce.
- Aha, tamto. Ale to przecież był żart.

- Ja młodą zapytałam na poważnie.
- Co odpowiedziała?
- Że plotę bzdury.
- Mala ma zawsze trafne spotrzeżenia, to mądra foczka.
- I to było wszystko, co mi oznajmiła.
- Śliczne buźki mają lepsze zastosowanie, niż ich strzępienie. 
- Mój Misiek by miał przesrane, gdyby tak sobie nagle oświadczył, że moje dziury już mu się znudziły i pora mu moczyć gdzie indziej.
- Ale to jest twoja cecha osobnicza, nie czarownicza. Tak naprawdę, to chyba żadna kobieta, także bezmocka nie lubi za bardzo specjalnie, gdy jej się zabiera ulubioną zabawkę.
- Albo źródło dochodów.
- Zgadza się, blachara to też jakaś baba. Naturalną jest wtedy chęć ukarania takiego rabusia. Tylko, że ma wtedy miejsce pewna osobliwość. Bo ten rabuś sam jest obiektem rabunku.
- Chyba jego fiut?
- Ale tak zintegrowany, że... Poza tym chłop nie wszystko robi fiutem, więc mam taki pogląd, że za bardzo uprościłaś temat.
- A czy twój Borek ma przesrane, gdyby...
- Nie wiem kochanie, po prostu nie wiem. Gdy się coś takiego wydarzy, to dopiero wtedy się dowiem, co zrobię. Kiedyś zresztą już tak miałam. Pewnie ci to już opowiadałam, ale może nie wszystkie aspekty.
- Czy to ta historia z tym, no...
- Tak z tym. Wysłał mi nagle esemesa, że cześć i poszedł sobie.
- Pamiętam, jak cię wtedy pocieszałam.
- Też pamiętam, było super. Ale nie mówiłam ci chyba wtedy, że stało się jeszcze coś. Otóż gdy przeczytałam tego esa, to nagle odeszła mi ochota na zabawę tą konkretną zabawką. Więc niby za co miałabym lamusa karać? Za pozbawienie mnie czegoś, czego ja już nie chcę?
- Brzmi logicznie, ale jednak humor miałaś wtedy zjebany.
- Emocje zawsze mają jakąś tam swoją bezwładność. Ale ja chcę jeszcze wrócić do czegoś. Mówisz mi, że twój Misiek miałby przesrane. Ja ci wierzę, ale powiedz mi lepiej, po kiego dzyndzla ty w ogóle o tym myślisz? 
- Znaczy niby o czym?
- Aha, krótkotrwała nagle siadła? Bo to jest dobre Zioło.
- No...
Czarownice nagle zaniosły się niczym nie hamowanym śmiechem.